Δίκη με θύμα έναν κύκνο...

Καβαλάρης άσπρου αλόγου…είναι η ζωή μου!
Κι εσύ ένας κλέφτης ψυχών…

Η μέρα θα ντυθεί σε λίγο με μαύρη τουαλέτα, νεράιδες θα γεμίσουν τα κρυστάλλινα ποτήρια με λευκό κρασί…
Θα μεθύσουν απόψε οι ελπίδες μου…
Αστερισμοί δημιουργούν τις στιγμές μας, για να μην τις ξεχάσεις …
Πάντα θα κοιτάς τον ουρανό, το ξέρω!
Γι αυτό συνωμότησα μαζί του…
Σε κάθε μου συνάντηση με το δάκρυ της μοίρας, εγώ συνομιλώ με την Άνοιξη…
Περπατώ στις αμμουδιές και γνωρίζω τη μαγεία των κοχυλιών σε κάθε μου βήμα, μα να που υπάρχουν κοχύλια και σε λίμνες…
Μαζί με ένα κύκνο…
Ένας τοξότης θέλει να τον σκοτώσει…δεν αντέχει τόση ομορφιά…
Μήπως είσαι εσύ;
Αναστενάζουν στις όχθες οι αντιλόπες, που θέλησαν να ξεδιψάσουν…
Και τώρα έγιναν μάρτυρες στο έγκλημα που είσαι θύτης…
Κοκκίνισε και το φεγγάρι…ντράπηκε !
Ψίθυροι ξεφεύγουν κρυμμένοι σε φυσαλίδες…
Τα δέντρα του δάσους εναντίον σου, τα πουλιά οι δικαστές…
Ένορκοι ορίστηκαν τα σύννεφα και εγώ να γίνω η υπεράσπιση;
Και τι θες να πω;
Πως ο κύκνος σε απείλησε και βρέθηκες σε αυτοάμυνα;
Ή καλύτερα πως πήγε να σε κλέψει, κι έπεσε κατά λάθος στο μαχαίρι σου;
Φόνος εκ προθέσεως είναι…
Εγγύηση ορίστηκε η καρδιά σου…για δική του!
Τι; δεν έχεις ε;
Λυπάμαι…
Έκλεισε η υπόθεση…