Κυριακή 24 Ιουνίου 2007

Αφιερωμένο στο ATHENS PRIDE

Χτες μαγεύτηκα από ξένη παρουσία
ξένη κι απαγορευμένη
με ένα απλανές, ίσως αδιάφορο βλέμμα
που μαγνήτιζε την περιέργειά μου
Γεύτηκα κάθε στιγμή του
στη ζωή του
χωρίς να μαι παρών
κι αυτός απών στην παρουσία μου
Ήμουν στο πλάνο του μια δυο φορές
χαμένη μες το πλήθος
ζητοκραύγαζε το πλήθος
κι η ψυχή μου
μα δεν άκουγε κανείς
Δεν ακούγονται αυτές οι φωνές
Δεν υπάρχουν
Μα είναι ζωντανοί και τους αγάπησα
ίσως αγάπησα κι αυτόν
κι εμένα
Ξάπλωσα στο γρασίδι μαζί μου
μετρούσα ανάσες
καυτές ανάσες
δρόσιζαν τις φαντασιώσεις μου
για μια πιο ελεύθερη πολιτεία
για πιο ελεύθερα εκφραζόμενες ψυχές
σαν τη δική του
ίσως και τη δική μου
Δεν αλλάζω τη χθεσινή μου στιγμή
με καμιά άλλη μελλούμενη
υποσχόμενη καλύτερη
Είμαι ερωτευμένη με σένα
Είναι ερωτευμένοι με τη ζωή
Αρρωστημένη αγάπη
κι η δική μου
κι η δική τους
Εγώ είδα ανθρώπους
όπως εσύ κι γω
Είδα χαμόγελα
όπως το δικό σου
και το δικό μου
Εγώ είδα αγάπη
εσύ που κοιτάς τώρα...?

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία...

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
  • ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: info@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515) Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"


Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι

Σάββατο 12 Μαΐου 2007

Έχω πεισμώσει….

έχω πεισμώσει
έχω παγώσει
και τρέμω την αυγή
έφυγαν οι μέρες και μου πήραν πολλά
κι ακόμα παίρνουν...
δεν θα το επιτρέψω!
έχω πεισμώσει.
δε θα σου ανοίξω την πόρτα άπληστε χρόνε
γιορτάζω την ουσία της μιζέριας
τσακώθηκα με άλμπουρα σκαριά
έβρισα την λάμψη του ήλιου
χτύπησα κατάκαρδα το σταυρό μου....
έχω πεισμώσει
ζήλεψα το μαξιλάρι σου
φώναξα με την ελπίδα σου
και μάγεψα το φωτοστέφανό σου
καθήλωσα τα μάτια μου στη θάλασσα
περίμενα ένα μπουκάλι μόνο...
ρώτησα τον δράκο μου για την αλήθεια του
βοήθησα τους γλάρους στο ξεκίνημά τους
πέταξα τον μαύρο μανδύα μου...
έχω πεισμώσει..
ονειρεύτηκα με ξένα όνειρα,
δανεισμένα όμως όχι κλεμμένα...
ήρθε η ώρα να τα επιστρέψω
θα γεννήσω μονάχη
θα γιατρέψω την σπασμένη κορνίζα...
θα γράψω για ναυάγια
χωρίς να πνιγώ μαζί τους...
θα ζωντανέψω χιονάνθρωπο τον Αύγουστο...
θα προσθέσω στην γεωμετρία το σχήμα της καρδιάς μου...
θα ακούσω την φωνή μου μέσα στο νερό..
.σκαρφαλώνοντας στο απάτητο βουνό
θα σου χαρίζω κάθε δόξα...
δεν είμαι υπουργός
δεν είμαι θεός
ένας απλός άνθρωπος είμαι
κι έχω πεισμώσει!

Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

Καταστολή στο Διαδίκτυο: Πόσα κλικ μέχρι τη φυλακή;
3 Μαϊου 2007: Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθεροτυπίας

Σε μερικές χώρες, το να «μπαίνεις στο Internet» είναι επικίνδυνο. Κυβερνήσεις καταστέλλουν αφ' ενός όσους χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να μοιραστούν τις απόψεις τους, ενώ αφ' ετέρου αρνούνται στους πολίτες τους την πρόσβαση στον πλούτο των πληροφοριών του. Ρίχνουν στη φυλακή χρήστες του Διαδικτύου, κλείνουν internet cafe, αστυνομεύουν chat rooms, διαγράφουν blogs. Μπλοκάρουν ιστοσελίδες, απαγορεύουν τις διεθνείς ειδήσεις, ενώ οι μηχανές αναζήτησης φιλτράρουν και αποκρύπτουν τα αποτελέσματα που θεωρούνται ευαίσθητα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας διοργανώνονται εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ πολλοί Έλληνες bloggers θα συμβάλουν στη δράση της Διεθνούς Αμνηστίας αναδεικνύοντας το θέμα της καταστολής στο Διαδίκτυο στην πρώτη σελίδα του blog τους.
Κάνε και εσύ την αντίρρηση σου πράξη, στέλνοντας e-mail για την απελευθέρωση των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν το Διαδίκτυο για να εκφράσουν τις απόψεις τους!
Κίνα: Απελευθερώστε τον Shi Tao!
Βιετνάμ: Απελευθερώστε τον Truong Quoc Huy!
Αίγυπτος: Ο blogger Karim Amer καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλάκισης
Στην Αθήνα, την Πέμπτη 3 Μαΐου στις 11.30 π.μ. η Πλατεία Κοραή θα μετατραπεί σε γραφείο, για να μεταφερθεί γλαφυρά η λογοκρισία του Ίντερνετ στην Κίνα και τον κίνδυνο που διατρέχουν οι χρήστες εκεί. Εθελοντές της Διεθνούς Αμνηστίας θα μεταφέρουν ένα γραφείο με έναν υπολογιστή, θα δείξουν συμβολικά πώς φιμώνονται οι χρήστες του Ίντερνετ στην Κίνα και θα ενημερώνουν το κοινό για την κατάσταση στη χώρα αυτή.
Στη Θεσσαλονίκη, την ίδια μέρα στις 20.30, η νεανική ομάδα δράσης διοργανώνει ομιλία/ εκδήλωση με θέμα «Ανθρώπινα Δικαιώματα και Διαδίκτυο» στην Αίθουσα 6 του κτιρίου της Νομικής Σχολής. Οι κεντρικοί ομιλητές είναι οι καθηγητές της Σχολής Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Πασχαλίδης Γρηγόρης και κ. Φραγκονικολόπουλος Χρήστος.
Περισσότερες πληροφορίες για την ελευθερία της έκφρασης στο Διαδίκτυο:
http://irrepressible.info

Σάββατο 28 Απριλίου 2007

Δίκη με θύμα έναν κύκνο...






Καβαλάρης άσπρου αλόγου…είναι η ζωή μου!
Κι εσύ ένας κλέφτης ψυχών…

Η μέρα θα ντυθεί σε λίγο με μαύρη τουαλέτα, νεράιδες θα γεμίσουν τα κρυστάλλινα ποτήρια με λευκό κρασί…
Θα μεθύσουν απόψε οι ελπίδες μου…
Αστερισμοί δημιουργούν τις στιγμές μας, για να μην τις ξεχάσεις …
Πάντα θα κοιτάς τον ουρανό, το ξέρω!
Γι αυτό συνωμότησα μαζί του…
Σε κάθε μου συνάντηση με το δάκρυ της μοίρας, εγώ συνομιλώ με την Άνοιξη…
Περπατώ στις αμμουδιές και γνωρίζω τη μαγεία των κοχυλιών σε κάθε μου βήμα, μα να που υπάρχουν κοχύλια και σε λίμνες…
Μαζί με ένα κύκνο…
Ένας τοξότης θέλει να τον σκοτώσει…δεν αντέχει τόση ομορφιά…
Μήπως είσαι εσύ;
Αναστενάζουν στις όχθες οι αντιλόπες, που θέλησαν να ξεδιψάσουν…
Και τώρα έγιναν μάρτυρες στο έγκλημα που είσαι θύτης…
Κοκκίνισε και το φεγγάρι…ντράπηκε !
Ψίθυροι ξεφεύγουν κρυμμένοι σε φυσαλίδες…
Τα δέντρα του δάσους εναντίον σου, τα πουλιά οι δικαστές…
Ένορκοι ορίστηκαν τα σύννεφα και εγώ να γίνω η υπεράσπιση;
Και τι θες να πω;
Πως ο κύκνος σε απείλησε και βρέθηκες σε αυτοάμυνα;
Ή καλύτερα πως πήγε να σε κλέψει, κι έπεσε κατά λάθος στο μαχαίρι σου;
Φόνος εκ προθέσεως είναι…
Εγγύηση ορίστηκε η καρδιά σου…για δική του!
Τι; δεν έχεις ε;
Λυπάμαι…
Έκλεισε η υπόθεση…

Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Απλά μια λίμνη...





Αν ταξιδέψεις για άγνωστα μονοπάτια , κάπου θα ακούσεις για μια λίμνη κρυφή..

Ακόμα κι αν ψάχνεις με χάρτες και πυξίδα, δε θα μπορέσεις να τη βρεις.

Ισχύουν άλλοι νόμοι για να την εντοπίσεις.

Ακούς όμως συνέχεια για αυτή και η επιθυμία σου μεγαλώνει.

Προσπάθησε να την φανταστείς . Πώς θα ήθελες να ναι?
Θα είχε λουλούδια?
Θα είχε ζώα και πουλιά?
Θα είχε μουσική;

Κλείσε τα μάτια και πες πως χορεύεις επάνω σε αυτή τη λίμνη που ονειρεύτηκες πριν λίγο.
Όχι μέσα, επάνω. Οι μύτες των ποδιών σου αφήνουν κύκλους που όλο μεγαλώνουν και μεγαλώνουν μέχρι το χώμα. Εσύ στη μέση . Χωρίς χρόνο , χωρίς βάρος χορεύεις ασταμάτητα...

Ένα μικρό χελιδόνι ή καναρίνι ή περιστέρι απλώνει και μαζεύει τα φτερά του γύρω σου.
Το τραγούδι του συντροφεύει τις σκέψεις σου τώρα. Το ακούς? Με ακούς?

Να και η μελωδία από το πιάνο. Η μια νότα αγγίζει την άλλη όπως θα θελα να σε αγγίξουν τα λόγια μου.
Τα πόδια δεν σταματούν και φύλλα παρασέρνουν. Από χαμηλά , ανεβαίνουν πιο αργά κι από το ρυθμό της καρδιάς σου. Ανεβαίνουν , ανεβαίνουν ως τα δάχτυλά σου και ζητούν αυτό το όνειρο....
Είσαι στη λίμνη πια κι ούτε που είδες τον δρόμο!
Κορμοί δέντρων αγκαλιάζονται και τα πέταλα των λουλουδιών σου στέλνουν το άρωμά τους.
Μύρισε! Με θυμάσαι?

Με αυτό το άρωμα ταξιδεύεις γύρω από ολόκληρη τη λίμνη. Κάνεις κύκλους από τον εαυτό σου και χαμογελάς με ό,τι αισθάνεσαι .

Κοιτάς και οι εικόνες γυρνούν αργά , μα γρήγορα , ώσπου κάτι μικρό σου αποσπά την προσοχή .Μια μπλε χαρτοπετσέτα πεταμένη στα σύννεφα. Πλησιάζεις και διαπιστώνεις ότι δεν είναι πεταμένη.

Είναι ακουμπισμένη εκεί για σένα με ένα μικρό μπισκότο από σοκολάτα. Γεύσου το. Σ αρέσει? Με αισθάνεσαι?

Άλλαξε ο ρυθμός τώρα και με πιο γρήγορους βηματισμούς χορεύεις μέσα στη λίμνη. Μικρές φυσαλίδες γίνονται καθρέφτης και ονειρεύονται γύρω σου. Σε γαργαλούν στο λαιμό, στα χείλη, στην καρδιά.
Σχηματίζουν αστέρια πάνω από το κεφάλι σου γιατί είσαι βασιλιάς.

Να , από μακριά βλέπω την μπέρτα σου...
Ένα κατάλευκο άλογο κουβαλά ένα βαθύ μπλε βελούδινο ύφασμα που στην άκρη του δένει μένα μικρό λευκό γουνάκι. Καθώς καλπάζει γύρω στα χρυσάνθεμα ή στα κρίνα ή στις βιολέτες χωρίς να τα πατάει , απλά τα χαϊδεύει, περνάει από το πλάι σου και σε ντύνει.
Το βλέπεις? Με βλέπεις?
Όλα φωτεινά, με πολύχρωμες ανταύγειες στολίζουν τη λίμνη.

Κοίτα καλύτερα όμως. Κάπου κρυμμένο σε μια κουφάλα μιας βελανιδιάς ή καστανιάς ή πλατάνου , ένα ελάφι ή αετός ή αντιλόπη προστατεύει ένα μικρό χρυσό σκαλισμένο κουτί.

Βρίσκεται ανάμεσα σε πολύχρωμα πούπουλα . Ανάμεσα σε κόκκινους διαμαντένιους συνδετήρες. Είναι ανάμεσα σε συμφωνίες διάσημων μουσικών ..Σκαλισμένο με όνειρα...Σκαλισμένο με δάκρυα σχηματίζει μονοπάτια, πύργους, παλάτια, παραμύθια....
Άγγιξε το. Το νιώθεις?

Με νιώθεις?

Άνοιξε το προσεχτικά...

Κρύβει ό,τι πιο πολύτιμο μπορείς να φανταστείς.

Καλύτερο κι από το πιο μεγάλο σπίτι, ωραιότερο από την πιο όμορφη γυναίκα, ακριβότερο από το πιο σκαλισμένο διαμάντι.

Κάτι που ποτέ δεν έχεις ονειρευτεί.

Κάτι που ποτέ δεν σε έχει ξαναγεμίσει με τόσο όμορφα συναισθήματα. Κάτι που θα σου δώσει ελπίδα για το μέλλον....

Άνοιξε το και πες μου με τα πιο τρυφερά λόγια που διαθέτεις τι αντικρίζεις!Είναι ένα τραγούδι ή ένα άρωμα λουλουδιών ή ένα άλογο με την μπέρτα σου ή μικρό σκαλισμένο κουτί ή απλά ένα μπισκότο από σοκολάτα...

Είναι όλες σου οι αισθήσεις που σ αγκαλιάζουν πιο ζεστά κι από την κάθε ηλιαχτίδα..

Είναι όλες σου οι αισθήσεις πιο οικείες κι από την κάθε μητρική λέξη..

Είναι αυτή η μοναδική λίμνη

που προσπαθώ απλά να σου χαρίσω...

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2007

Μεσάνυχτα...

Μεσάνυχτα...
Μούδιασε το χέρι μου ήθελε να σ' αγγίξει.
Ξημέρωμα...
Μελαγχόλησε το βλέμμα μου! Προσπάθησε να σε κοιτάξει αλλά... Αδιαφόρησε όπως πάντα...

Νιώθει απέχθεια για τον εαυτό του,
πολεμά χωρίς εφόδια.
Μαραίνεται η φύση μου,
δεν βρέθηκε κανείς να την ποτίσει...
Και συ αναστενάζεις μαζί με το ασημένιο μου φεγγάρι.
Σταλαγματιές απο χυμένο κρασί
δίνουν την ψευδαίσθηση
πως έχεις ακόμα αίμα μέσα σου...
κουρελιασμένα "σ' αγαπώ" μοιράζεις...
Νομίζεις πως έτσι γλεντάς τη ζωή...
Λυπάμαι που παίρνω το ρόλο σου,
Θέε μου.
Κάποιος πρέπει να του υπενθυμίσει πως ζει
πάντα θα ζει
σε ένα όμορφο κενοτάφιο!